Update about Irene

Het is nu midden in de nacht in Nederland, hier is het rond 21:00 uur. Braihim is aan het kaarten met de Braziliaanse voetballers die bij ons in het hotel zitten. Ondertussen kan ik, Ilse, lekker een verslagje tikken en ondertussen Kill Bill 2 kijken. Stiekem zap ik af en toe naar Pix11 voor de updates over onze grote vriendin Irene.

Het komt nu gauw dichterbij en het wordt wel een beetje spannend. Je weet niet wat je kunt verwachten en het is een heel bizar gezicht dat New York werkelijk compleet verlaten is. Op een paar verdwaalde WPFG atleten na, die perse naar een café willen (mafkezen).

Je ziet nog wat taxi's rijden, maar voor de rest is New York echt uitgestorven. Als ik het nieuws mag geloven, is dat nog nooit gebeurd... De grote winkelcentra zoals Bloomingdales zijn dichtgetimmerd en de meeste kleinere winkels hebben hun ruiten afgeplakt met tape, om te voorkomen dat ze kapot waaien. Er zijn veel opvangcentra geopend in kerken en scholen. Er is ruimte voor 70.000 mensen, die een veilig heenkomen nodig zijn. Nu zitten er nog maar 6000 mensen, maar dat aantal kan snel oplopen gedurende deze nacht.

Er is een tornado waarschuwing, op verschillende plekken in naastgelegen staten zijn tornado s gezien. Dat kunnen we er wel bij gebruiken, gezellig hoor. Kom erbij Meneer Tornado, Mevrouw Irene maakt wel plaats voor u!

We zijn blij dat we op een redelijke locatie verblijven in Manhattan. Ons hotel ligt tussen hogere gebouwen in het hoge gedeelte van Manhattan. Wij zitten op de derde etage. Koelkastje ingepakt, tasje staat klaar voor het geval we snel weg moeten (gedwongen of hulpverlening) en voor de rest zien we het wel.

Wat kunnen we verwachten? Uhm... Zwaar weer, zo zwaar kunnen we ons denk ik niet voorstellen totdat we het meegemaakt hebben. Laat maar komen dus, je kunt er toch niks aan doen. Dat is ook echt het gevoel wat we hebben. Na de orkaan zien we wel weer. De stroom kan uitvallen en het kan zijn dat we geen water meer hebben. Gelukkig komt er genoeg uit de lucht vallen...

Het is nu 21:00 uur. Irene komt rond middernacht binnenvallen en dat gaan we tot 12:00 uur morgenmiddag echt merken. Om 08:00 uur 's morgens is ze op haar krachtigst. Dat is alles wat we weten, de rest is een complete verrassing. We nemen dit zeker serieus en volgens mij gaan we dit ook maar 1 keer in ons leven meemaken. Heel onwerkelijk en we hebben gemengde gevoelens. De Spelen hebben nu in ieder geval geen hoge prioriteit. Mocht je even niks van ons horen, don't worry. Dan is het internet even uitgevallen, dat zou ook kunnen gebeuren. De laptop en gsm's zijn opgeladen, dus daar kan het niet aan liggen!

Oh ja, vanmorgen zijn we nog even Central Park in geweest en hebben we onze badkuip koffie op een bankje genuttigd (Dunkin'Donuts in plaats van Starbucks, die was dicht). Inderdaad: Zoals verwacht het ultieme NYC gevoel, met Irene die over onze schouder mee gluurde....
Toch hebben we er even van genoten, want Central Park en zijn omliggende straten zijn zo ontzettend mooi. Al die rare New Yorkers die als gekken rondrennen en fietsen... De stad van extremen; of je bent moddervet of je bent ontzettend overdreven gezond met je lichaam bezig. Iets ertussenin lijkt bijna niet mogelijk. Ondanks Irene hebben we toch nog even genoten van de stad en hopen er nog meer van te kunnen zien! Dat zien we morgenmiddag wel. Tot gauw!

Liefs Braihim en Ilse