Les 1: Hoe word ik Mormoon

Waarschuwing alvorens verslag te lezen:
1: Aanhangers der Mormonengeloof kunnen verslag als aanstootgevend ervaren. Leest u verder, dan is het eigen schuld dikke bult.
2: Verslag is iets langer dan u van ons gewend bent, maar we proppen dan ook anderhalve week in 1 verslag.

Dan volgt nu het verslag:

Grappig dat we in het vorige verslag vol trots vertelden dat we de rackets gingen opsturen naar Nederland. Dat zou dan een eersteklas reisje worden, schreven we. Nou, voor dat geld had het inderdaad een eersteklas reisje kunnen worden!!! Wij dinsdag naar UPS. Die mevrouw ging een beetje meten en moeilijk kijken en zonder blikken of blozen verkondigde ze vervolgens: 'That will be 580 dollars and your next option is 800 dollars.'
Wij keken elkaar aan met een blik van 'Waar is die camera, houdt ze ons nou voor de gek?' Het was toch echt waar en de rackets werden niet eens in een gouden doosje verstuurd, want die doos kwam nog eens over die 580 dollar heen... Dus... Wij gingen inclusief rackets op naar de Taco Bell voor een welverdiend hapje. UPS kon de boom in en stop die 580 dollar maar op een plekje waar het zonnetje bij de meeste mensen niet schijnt.

Wat hebben we de rest van deze week uitgespookt? Een heleboel!!! Onze vage plannen hadden eerst de vorm van een bezoek brengen aan Yellowstone, maar die plannen werden al gauw van tafel geveegd om lekker veel tijd te besteden met familie. Hiken in de bergen, beachvolleyballen, pretzels eten en naar de film gaan was daar een onderdeel van. En om onze sportieve hartjes harder te laten kloppen zijn we naar een American football-wedstrijd van neefje Kolbi geweest. Dat was heel erg leuk! All American, want zelfs een hele bult cheerleaders was uit de kast gerukt om de boel extra sfeer te geven!! Gaaf middagje was dat! Braihim is ook nog wezen vissen met neef Fransje en zijn familie, maar erg veel vis op de BBQ leverde dat niet op... ;-) De BBQ die dezelfde dag volgde was trouwens wel heel gezellig, want de halve familie was uitgenodigd ter ere van ons bezoek. Ontzettend leuk om iedereen weer even te kunnen spreken en we hebben natuurlijk veel te veel gegeten.

Afgelopen week zijn we ook een dag op pad geweest met oom Frans en tante Annemie. Natuurlijk liep deze hele dag weer compleet anders dan gepland. Dat kan ook niet anders na zo'n idiote week die we in New York al achter de rug hadden. We gingen naar de kopermijn die Utah rijk is; Kennecot Copper. Een enorm grote mijn, die behalve koper ook een behoorlijke hoeveel goud en zilver naar boven tovert. Dat koper kon ons gestolen worden, kom maar op met die restjes goud, hihi!!! Na de kopermijnen werden de buikjes gevuld bij KFC. Een heel menu voor wel 3 dollar!!! Rib uit ons lijf!!! ;-) Vervolgens op naar Salt Air. Een oosters uitziend gebouw aan het Salt Lake waar veel concerten gegeven worden. Hele gave locatie en wij zagen een rockfestival daar wel zitten.
Na het zoute meer stelde oom Frans voor om naar Wendover te gaan. Tante Annemie begon een beetje moeilijk te kijken, maar oom Frans vond dat we daar heen moesten, ook al was het nog 100 miles rijden. 'Dan kunnen ze mooi de zoutvlaktes zien en gaan we daarna nog even Wendover in.' Wij hadden nog geen idee wat Wendover was. Dat zou gauw veranderen...

Na een dik uur rijden over een eindeloze snelweg, uitkijkend op eindeloze zoutvlaktes en een daarboven zwevende zeppelin (echt waar, wij weten nog steeds niet wat dat gekke ding daar moest) kwamen we op de Saltflats. Dit is het stuk zoutvlakte waar ze testritten doen en waar ze voertuigen belachelijke snelheden laten rijden. Afgelopen weekend was er nog een auto door de geluidsbarrière gegaan met maar 780 mph... De Saltflats waren zo gaaf! Je kon super ver kijken en het leek allemaal zo onwerkelijk. De witte vlakte, bergen die leken te zweven, zinderende hitte en dan een enkele auto die zomaar de zoutvlakte opreed in de richting van niks!! Echt heel erg vreemd en indrukwekkend!!
'Zo, dan kunnen we nu naar Wendover', zei oom Frans. Toen we in Wendover de grens van Utah naar Nevada passeerden en de eerste hotels opdoemden, ging er bij ons een lampje branden. Nevada, Las Vegas, gokken! In Utah is gokken verboden, door de Mormomen en daarom komen er heel veel inwoners van Utah, ook stiekeme Mormomen, gokken in plaatsen zoals Wendover! Voor we met onze ogen konden knipperen zat oom Frans al achter een gokautomaat en wij hebben ook een paar dollars gespendeerd aan een paar minuutjes lol. Vervolgens hebben we nog eventjes lekker gegeten en met volle buikjes gingen we weer voldaan terug naar het vrome Utah waar niemand gokt, heus niet! Leuke dag was 't en met 600 miles op de teller zeker de moeite waard!

Vandaag gingen we met tante Annemie naar Salt Lake City. Ik, Ilse, vond het een heel aparte ervaring. Waarschijnlijk komt het door de invloed van de mormonen, hoewel Utah sowieso een staat is met strakke wetgeving waardoor het heel netjes en opgeruimd is. Salt Lake City oogt heel modern en nieuw en we vonden het ontzettend rustig op straat. Schijnbaar doet iedereen alles met de auto, maar zelfs die zag je weinig. Heel erg apart, zo stil in de hoofdstad van een Amerikaanse staat!
We begonnen de dag in het State Capital van Utah. Zo'n gebouw met een koepel, die de meesten van ons kennen in Washington. Iedere staat schijnt zo'n ding te hebben; groot, statig, indrukwekkend en vol met marmer. Heel erg mooi en zoals je van Amerika verwacht. Ze houden ervan te laten zien dat ze iets moois en groots hebben en zullen niet aarzelen om dan ook groots uit te pakken!
Na het State Capital gingen we naar de tempel van de Mormomen. Het hoofdkwartier zit in Salt Lake City, dus dit is de grootste tempel van de wereld. Wat Amerika goed kan, kunnen de Mormonen nog beter, patsers!! Met veel pracht en praal proberen ze je te overtuigen van hun geloof. Met lieve meisjes; rokken tot over hun knieën en uit alle hoeken van de wereld, proberen ze je binnen te hengelen. Blijkbaar stond op ons voorhoofd geschreven 'Jullie krieg'n ons lekker toch niet!', want we werden niet een keer aangesproken! Fijn, missie geslaagd voor ons! Uiteraard keken we wel met respect en belangstelling rond in hun enorme bedevaartsoord, wat er (te) gelikt en groots uit zag. Niks voor ons, maar wel leuk om meegemaakt te hebben.

Om de dag af te sluiten gingen we nog even shoppen in een prachtige openlucht-mall die Salt Lake City rijk is. Heerlijk en prachtig!!! We hebben een Abercrombie winkel onveilig gemaakt en ook de Starbucks werd niet overgeslagen. Fijn hoor!! Wist je trouwens dat Mormomen geen koffie of andere hete drank mogen drinken? Dat zou hun mond verbranden en beschadigen... Jaaaja.. Wij denken dan, 'Moet je harder blazen, dan koelt het vanzelf af...', maar dat zal de moraal van het verhaal niet wezen. Ze mogen nog veel meer dingen niet, zoals roken en alcohol drinken. Ach, Mormoon worden we toch niet, maar dat had je vast al gemerkt...
Ben&Jerry's ijs heeft hier trouwens ook een nieuwe ijssmaak gelanceerd: Schweddy Balls!!! We hebben hem nog niet geproefd, maar kunnen niet wachten tot 'ie in Nederland op de markt komt!!! En dit is geen grapje, want de foto is bijgevoegd als bewijs!!!

Okee, lang genoeg getypt nu. Het valt niet mee om een verslag kort te houden als je er net een week vol leuke dingen op hebt zitten.
Er zal nog 1 verslag volgen waarin we onze laatste twee dagen inclusief terugreis en korte terugblik zullen verslaan! We genieten er hier nog eventjes van, want voor we het weten zitten we weer in ons koude en natte kikkerlandje!!!
Tot snel lieve leesbuiskindertjes!!!

Liefs Braihim en Ilse