DAG 2..... Squash!

Na een ontzettend gezellige Hollandse avond en een wat onrustig nachtje slapen werden we gewekt door mama. Papa had de hele nacht liggen draaien en zweten en was echt ziek. Dikke vette koorts... Arme papa.... Hij had zich zo verheugd op deze dag :-( Mama is zo sterk dat ze er wel bij wil zijn en samen gaan we met de bus naar de Belfast Boat Club om daar te beginnen aan dag twee van het squash-toernooi. Om 09:30 uur hadden we afgesproken te verzamelen en iedereen is er helemaal op tijd! Wat een groep super-sporters!!

De eerste wedstrijd die Braihim mag spelen is tussen hem en een brandweerman uit Melbourne. Voorverkenning had uitgewezen dat Braihim deze brede brandweerman zou kunnen hebben. Het eerste wat hij tegen Braihim zei was dat hij tenminste één punt moest scoren tegen Braihim, omdat hij anders naakt een rondje op de baan moest rondrennen... Australisch gebruik... Dat puntje gunde Brahim hem natuurlijk (jammer voor Ilse en de rest van het publiek...) en er volgden wel meer. Uiteindelijk won Braihim vrij gemakkelijk en hebben ze een leuke, sportieve halve finale gespeeld.

Ik, Ilse, mocht daarna mijn laatste wedstrijd tegen mevrouw Leung spelen. Ook deze wilde ik winnen en goed opgeladen ging ik de baan op. Net als de dag ervoor speelde ik lekker en mijn spel liep super. Dat resulteerde in een 3-0 winst, net als de twee andere wedstrijden, alhoewel deze gemakkelijker ging dan de twee wedstrijden van gisteren. En dat betekende..... GOUD!!!!!! Zooooooo blij!!!!! Ik was bang dat ik als vierde zou eindigen omdat ik tegen al die meiden uit Hongkong moest spelen, maar ik heb me kranig geweerd en een heerlijk toernooi gespeeld. En dat terwijl ik geen spagaat kan.....

Terug naar Braihim. Die was door naar de finale, waar hij meneer Dmitry Usanov weer tegenkwam. De eerste game ging moeizaam en Briempje moest proberen zijn eigen spel te spelen. De Rus was een powerspeler en aan Braihim de schone taak om dit keiharde spel te doorbreken. De eerste game lukte dat niet lekker. De tweede game gooide hij er daarom een tandje bij op en deze game ging heel snel voorbij. Het stond inmiddels 2-0 en onder groot gejuich van weer een geweldige Nederlandse delegatie, begon Braihim aan de derde game. Die ging wederom niet makkelijk en hij ging wat mee in het snelle spel van meneer Usanov. Maar.... Uiteindelijk wist Braihim ook de derde game naar zich toe te trekken en dat betekende GOUD!!!! Twee keer goud in één huishouden, hoe gaaf is dat??!!???

Op het moment dat ik dit zit te typen beseffen we nog steeds niet helemaal wat er allemaal gebeurd is vandaag. We hebben gewoon goud gewonnen, allebei. En we hebben op het ere-podium gestaan met een officiële ceremonie. Boven verwachting en, al zeggen we het zelf, dik verdiend. We speelden allebei zo lekker!! Genieten!! En helemaal omdat er zoveel publiek was van zowel de Nederlandse WPFG delegatie als mensen die we gedurende ons verblijf in Belfast ontmoet hadden. Gewoon mensen uit Belfast, die onthouden hadden dat we deze dagen moesten spelen. Dat beschrijft ook wel de saamhorigheid van heel de Spelen en de inwoners van Noord-Ierland. Oprechte interesse en samen genieten van een geweldig evenement. Maar dat evenement is nog niet voorbij, we hebben nog een paar dagen met hele leuke plannen!!!

Vanavond zijn we nog naar Bangor geweest. Lieve mama mee natuurlijk, nadat we eerst gecheckt hadden of papa 'het nog deed'. Die deed het nog en dus gingen we Dani, onze Canadese vriend, aanmoedigen tijdens zijn TCA wedstrijd. TCA (Toughest Competitor Alive) is een krachtmeting waarbij je allround getraind moet zijn. Je moet je zoveel mogelijk optrekken aan een stang, 5 km hardlopen, zwemmen, een hindernisparcours en bijvoorbeeld met alleen je armen touwklimmen. Dani deed het ondanks een blessure ontzettend goed en we hebben hem heul hard aangemoedigd!! Na de TCA gingen we lekker eten. Ben, onze Logitec-kanjer uit Belfast, had ons The Boat House in Bangor aanbevolen en daar was geen woord aan gelogen. Het restaurant wordt gerund door Nederlandse broers en het eten was werkelijk geweldig! Mocht je nog in Bangor komen... Doen!!!

Wij gaan onder het genot van een 16 jarige Bushmills whiskey nog even nagenieten van deze geweldige dag. We hebben beiden GOUD, alleen is het besef er nog niet helemaal. Morgen misschien....

Liefs Braihim en Ilse