Onwerkelijk

Dat is de enige goede titel die we kunnen bedenken. Met dat woord dekken we de lading volledig. Onwerkelijk is het, hoe snel de tijd gegaan is. We dachten dat we aan dertien dagen Belfast meer dan genoeg hadden en de stad dan wel zo'n beetje hadden gezien. Niet dus! We moeten echt een keertje terug, al is het voor een lang weekend of een midweek. Dat raden we trouwens iedereen aan. Belfast is uitstekend geschikt voor een weekendje weg. Trouwens ook voor een lange vakantie, maar dan ga je ook lekker naar de kust en eventueel de rest van Ierland verkennen! Belfast heeft historie (en wat voor één), cultuur, muziek, sfeer en lekker eten. Wij hebben er een prachtige tijd gehad in Belfast. De mensen waren zo vriendelijk, iedereen was blij met de World Police and Fire Games. Misschien hadden de Games ook wel een symbolische waarde voor de inwoners van Belfast... Tien jaar geleden hadden de Spelen echt niet plaats kunnen vinden. En om nu te bedenken dat de Spelen zo goed en strak georganiseerd waren en dat iedereen in Belfast van de sporten heeft mee kunnen genieten. Dat is geweldig! De best georganiseerde en zeker ook vriendelijkste Spelen ooit. Dat laatste kunnen we zeker beamen, want zelfs de meest dronken mensen waren nog vriendelijk en behulpzaam!

Na een onverwachts emotioneel afscheid van de medewerkers van het hotel (die de atleten van de Spelen in hun hotel ontzettend waren gaan waarderen) trapte Braihim de volgestouwde Volvo weer aan. Uitgezwaaid door papa en mama reden we Lower Crescent uit, bye bye Crescent Townhouse!
De terugreis ging voorspoedig, hoewel de boot van Belfast naar Cairnryan niet zo'n succes was. We hadden de pech met bussen vol aso voetbalsupporters opgescheept (letterlijk) te zitten. Dat resulteerde in ondergespuugde wc's en bierdrinkende, boerende bierbuiken. Leuk is anders... Noodgedwongen hebben we ons daarom maar in de ballenbak tussen de onschuldig spelende kinderen opgehouden. Dat was prima uit te houden, gedurende de twee uur op de boot! (In de ballenbak was ook Wifi...)
Gelukkig konden we in Schotland nog een nachtje bijkomen in een prachtig kasteel. De boot van Newcastle naar Ijmuiden lag een dag later op ons te wachten.
Toen we thuis kwamen stond ons een verrassing te wachten! Nee, er was niet ingebroken en het huis was ook niet in wc-papier verpakt. Er stond wel een versierde tent op de oprit en oranje vlaggetjes hingen overal! Zo leuk! Braihim zijn zus, zwager en nichtje hadden dat geregeld en op die manier konden we onze verhalen onder het genot van een biertje aan iedereen vertellen. Gezellig en wat een thuiskomst!!

En dan ben je ineens thuis en kijk je terug op een geweldige tijd, die veel te snel voorbij ging.
Veel succesvoller dan wat we meegemaakt hebben konden we ons ook niet voorstellen. Onwerkelijk dat we beide met een gouden plak thuis gekomen zijn! Nu geloven we het nog steeds niet helemaal. Je laat de plak zien aan je collega's, vrienden en familie. Als je dat enorme ding dan bij iemand anders om de hals ziet hangen, omdat diegene zich dan ook een beetje 'olympisch' voelt, begint het besef wel steeds meer te komen. We hebben gewoon goud gewonnen en dik verdiend. Maanden hebben we getraind, sponsor gezocht, contact gehad met Jan en Alleman, gelet op wat we in ons giegeltje stopten en ons voorbereid op dit enorme avontuur. Dat het zo goed zou uitpakken, hadden we echt niet gedacht!

We hebben ons deel van de Nederlandse Equipe gevoeld. Zo veel meer als in New York. Nederland was er samen en voor elkaar. Het zou geweldig zijn als we dat in Fairfax zouden kunnen voortzetten. Mekaar helpen bij de voorbereidingen en elkaar aanmoedigen tijdens het sporten. Dan heb je het ultieme WPFG gevoel!!
Wat we ook geweldig vonden is al het publiek. Squash is echt niet de eerste sport waar je aan denkt als je één van de WPFG sporten gaat bekijken. Maar we hadden supporters. En niet alleen onze eigen Nederlandse supporters, maar ook mensen vanuit Belfast zelf. Nico en Ben bijvoorbeeld, die vrij genomen hadden om ons te komen aanmoedigen. Niet te vergeten Dani en Janie, met Jayden uit Canada en ook nog een moeder met haar zoontje, die speciaal voor Braihim kwamen juichen, nadat wij hen in Waterfront Hall hadden ontmoet bij de inschrijving. Het was echt super en alle aanmoedigingen hebben ons geholpen om uiteindelijk ons doel te bereiken; in topvorm, met de neus de goede kant op, die medaille pakken!!!

Rest ons nog de laatste alinea van dit dagboek te vullen. We hebben van zoveel mensen gelukswensen en felicitaties ontvangen. Collega's, vrienden, familie of mensen die we helemaal niet kennen. Dank jullie wel allemaal voor de belangstelling en enthousiaste reacties. Het is leuk om te lezen dat anderen plezier beleven aan ons grote WPFG avontuur. We hopen ook dat steeds meer mensen weten wat het nou eigenlijk inhoudt om mee te mogen doen aan de WPFG. Misschien kun je er zelf ook wel aan meedoen, je bent welkom!!
Speciale dank aan onze sponsor Telstar Sports & Fashion Groningen, die ons in mooie oranje tenues de baan op heeft gestuurd. Ook willen we Fred Karsenbarg en Theo Overmars bedanken voor alle tips en trucs om beter te worden in het squashen. In die twee jaar na New York zijn we echt vooruitgegaan!
Daarnaast willen we het bestuur van de Nederlandse Equipe, Craig Luecke van WPFG Fairfax 2015 en WPFG Rotterdam 2019 bedanken voor de kansen en geweldige ervaringen die ons geboden zijn. Het was uniek en leerzaam om mee te maken welke voorbereidingen eraan vooraf gaan om de Spelen te kunnen organiseren. Deze ervaring leert ons de Spelen nog meer te waarderen en we zijn meer dan bereid in de toekomst ons steentje bij te dragen aan de Nederlandse Equipe en de Spelen die komen gaan!
En als allerlaatste dank aan papa en mama, die ondanks alle pech van papa toch positief en enthousiast bleven en compleet besmet zijn met het WPFG virus. Het was fantastisch om jullie te zien genieten, echt waar!! We zijn blij dat we jullie konden laten zien hoe speciaal het is om mee te doen aan de World Police and Fire Games.

Over twee jaar staan we er weer in Fairfax. En misschien behalve de Nederlandse Equipe, ook wel een 'Van Schubert Equipe' ;-) Tot over twee jaar!!!

Liefs Braihim en Ilse