Streetsquash

Moe maar voldaan ligt Braihim naast me te ronken in bed. Ik heb het laptopje op schoot en een pak Oreo's naast me die in gestaag tempo leeg gaat. Het zijn van die Oreo's met extra veel vulling, daar eet ik kilo's van als het moet!! We zijn net terug van het Jacob Javitz Center waar we het Gelderse zaalvoetbalteam hebben aangemoedigd. Dat hielp, want ze hebben hun laatste wedstrijd van vandaag gewonnen!! Toen we net in de metro terug zaten, stapten we in een wel heel lege coupe. Bleek dat daar een zwerver lag te snurken en hij STONK!!! De geur kan ik het beste beschrijven als die van scheenbeschermers die jarenlang niet gewassen zijn, ken je dat? Wauw, dat noem ik talent, zo meuren!! Drie keer snuiven en we roken het niet meer, ahum, maar we hadden ontzettend veel lol om de ijdele New Yorkers die kokhalzend een coupe verder opzochten!! Hihihihi!!! We lagen compleet in een deuk.

Vandaag hebben we een super sportief dagje gehad. We waren de eersten bij Streetsquash, wat midden in Harlem ligt. 2 minuutjes in de metro en je belandt in een totaal andere wereld. Harlem is een relatief nette ghetto, dan beschrijven we het goed. We lopen niet met onze fotocamera te zwaaien, laat dat duidelijk zijn!! Het squashcentrum is netjes en vooral groot. Super geregeld en al gauw stroomden alle 100 squashers binnen. Braihim zijn eerste tegenstander was er niet, dus de eerste wedstrijd was makkelijk in de pocket. Ik, Ilse, moet morgen pas en dat is ook meteen de finale! Hopen dat mijn tegenstander wel komt opdagen. Ik heb wel een leuk potje voor de lol gespeeld tegen Jo, een Engelse rechercheur. Aardige meid en we hebben lekker gesquasht. Ook fijn om op die manier de baan te leren kennen, want iedere squashbaan speelt anders.

Na de eerste wedstrijden zijn we even naar de brandweerkazerne gelopen waar eten en drinken voor ons klaarstond. Zomaar, omdat wij zo leuk aan het squashen waren. Echt geweldig geregeld; bagels, koffie, sap, fruit... En we mochten rondsnuffelen in de kazerne. Jawel, ze hebben van die palen waaraan je naar beneden kan glijden. Om te voorkomen dat ik niet voortijdig geblesseerd raakte of eraan ging bungelen en dansen, heeft Braihim me preventief vastgebonden op een stoel. Stom hè? Ik snap het nog steeds niet....

Op ons gemakje wandelden we weer terug naar 115th street en kon Braihim beginnen aan zijn wedstrijd. Erg veel moeite had hij niet met zijn Spaanse opponent, want deze toreador kon niet zo heel goed squashen. Dat kan ook wel lastig zijn, omdat je door zijn onhandigheid uit je spel gehaald wordt. Braihim is ook nog eens zo sociaal om hem niet compleet in de pan te hakken, waardoor hij vergat zijn eigen spel te spelen. Uiteindelijk herpakte Briempie in de tweede en derde game zijn eigen tactiek en won hij de wedstrijd met 3-0. Op naar de kwartfinale tegen weer een Spanjaard! Deze is wel wat beter.

Aan Braihim zijn gesnurk te horen is hij de tactieken aan het doornemen voor morgenvroeg!!!
Nu lekker slapen en morgen fris beginnen aan onze tweede en laatste squashdag!! Let it be a golden day!!!

Liefs Braihim en Ilse